Może Was to zdziwi, ale żyję i mam się dobrze.
No, może to nie do końca prawda. Żyję i jestem na antybiotyku. O, tak się sprawy mają.
Nie jestem specjalnie obłożnie chora, nie mam sześciuset stopni gorączki, nie wypluwam sobie płuc. Tak to było miesiąc temu. Chyba nie słynę z dobrej odporności.
Jak usłyszałam dzisiaj u lekarza "no, to pani sobie posiedzi z tydzień w domu" to prawie się ucieszyłam. Nie zrozumcie mnie źle, nienawidzę być chora. Jednak czasami perspektywa faszerowania się lekami i czucia się odrobinę gorzej, wcale nie wypada tak źle w porównaniu do gnicia ośmiu godzin w ławce.
Tak, nienawidzę szkoły. Paradoksalnie, naprawdę lubię się uczyć. Nie jestem specjalną fanką historii, ani nie zdaję jej na maturze, ale z chęcią słucham tego co działo się w Hiszpanii w XIX wieku. Nie lubię geografii, więc robię w tym czasie coś pożyteczniejszego.
Nienawidzę tylko części nauczycieli, z którymi mam nieszczęście obcować. Nienawidzę systemu, który nastawiony jest na produkcję bezmyślnych pracowników typu 9-17, a nie ludzi, którzy faktycznie wiedzą czego chcą od życia i są szczęśliwi z jego przebiegu.
Prawda jest taka, że jest październik, a ja jeszcze nigdy tak nie czekałam na maj.
Szczęśliwego Dnia Komisji Edukacji Narodowej!
Pozdrawiam,
E.
PS Rozdział się tworzy, ale poślizg był nieunikniony. Jeżeli nie wiecie skąd wyniknął, proponuję przeczytać powyższy post jeszcze raz.
